Και να νομίσει ότι πράγματι η «τυφλή» και «αδέκαστη» δικαιοσύνη παρέδωσε τους πάντες λευκούς στην κοινωνία. Οτι αποφάνθηκε πως επρόκειτο, όπως ισχυρίζεται ο πρώην πρωθυπουργός, για σκευωρία. Οτι πάντες οι κατηγορούντες ήταν θύματα πολιτικής μισαλλοδοξίας. 

Η μαύρη και πικρή αλήθεια είναι ότι το δικαστήριο απάλλαξε μόνο τους ιδιώτες, κληρικούς και λαϊκούς, που ενεπλάκησαν στην υπόθεση της λίμνης Βιστωνίδας. Και τους απάλλαξε δεχόμενο ότι ενήργησαν κάτω από πιέσεις πολιτικών. Τελεία και παύλα. 

Θα αναρωτηθείτε πώς και δεν δίκασε και καταδίκασε αυτούς τους πολιτικούς. Μα εδώ βρίσκεται το «μεγάλο κόλπο» της υπόθεσης. Για το οποίο ο πρώην πρωθυπουργός θα ήταν καλύτερο να σιωπά, αντί να πανηγυρίζει. Διότι δεν είμαστε όλοι λωτοφάγοι σε τούτο τον τόπο.

Ουδείς πολιτικός δικάσθηκε, ώστε να έχει μια αθωωτική απόφαση στα χέρια του, άξια πανηγυρισμών. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο τότε πρωθυπουργός είχε ενεργήσει όπως οι πάπες της Καθολικής Εκκλησίας. Είχε σπεύσει να απαλλάξει τους συνεργάτες του από την τσιμπίδα της δικαιοσύνης, μοιράζοντας συγχωροχάρτια. Στηριζόμενος στην πλέον ανήθικη διάταξη του ελληνικού Συντάγματος -έργο Ευάγγελου Βενιζέλου η συνταγματική της κατοχύρωση- δηλαδή στην παραγραφή των αδικημάτων των πολιτικών με τη μέθοδο της πρόωρης διάλυσης της Βουλής. 

Πέρα από το πόσο «τυφλή» ή «αδέκαστη» ήθελε και μπορούσε να είναι στη συγκεκριμένη υπόθεση η δικαιοσύνη, το πλέον βέβαιο είναι πως ως προς τις ευθύνες των πολιτικών ήταν με δεμένα τα χέρια. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτε. Τα αδικήματα των πολιτικών είχαν παραγραφεί.

Αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως βολεύουν τον έναν ή τον άλλον, η μαύρη αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί απλώς απάλλαξαν τους εαυτούς τους, με το τέχνασμα της παραγραφής.

Και το πιο θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι άλλη μια ευκαιρία συνταγματικής αναθεώρησης, μια ευκαιρία να καταργηθεί αυτή η…νόμω κρατούσα μεγάλη ατιμία της ελληνικής πολιτικής ζωής, πρόκειται να πάει χαμένη, καθώς δεν υφίσταται η αναγκαία συναίνεση για τις απαιτούμενες αλλαγές. Οπότε οι παραγραφές θα συνεχίζονται και τα επόμενα χρόνια. 

Γ. Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr