Δευτέρα, 18 Ιουλίου 2022 22:30

Η άδικη φορολογική πολιτική της κυβέρνησης σε βάρος των μη προνομιούχων!

Γράφτηκε από την
Η άδικη φορολογική πολιτική της κυβέρνησης σε βάρος των μη προνομιούχων!

Του Γιάννης Διονυσόπουλου, Διδάκτορα Οικονομικών Επιστημών, αν. γραμματέα Τομέα Επιστημόνων ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, μέλους ΣτΑ Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας

Το 2008, λίγο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής μας διαβεβαίωνε για «την θωρακισμένη ελληνική οικονομία», λίγο πριν μας οδηγήσει στο δημοσιονομικό έλλειμμα του 15,4%,  με το χρέος στα 300 δις ευρώ και τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, γιατί δυστυχώς, αυτές ήταν οι πολιτικές της συντηρητικής παράταξης, της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας που άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας στη χώρα μας, όπως πιστοποίησε με ψήφισμα του και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Σήμερα, αν και οι συνθήκες είναι προφανώς διαφορετικές, οι δηλώσεις των αρμόδιων κυβερνητικών οικονομικών στελεχών, παρά την ενεργειακή κρίση, τον πληθωρισμό πάνω από 12%, την ακρίβεια να καλπάζει και με την πιθανότητα ύφεσης να είναι πλέον ορατή στον ορίζοντα, «η ελληνική οικονομία είναι ασφαλής», με στόχο να καθησυχάσουν τους πολίτες ότι οι δυσκολίες είναι προσωρινές, δεν μπορούν παρά να προκαλούν αντίστοιχους συνειρμούς.

Και τούτο γιατί και σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εξακολουθεί να στηρίζει τα δημόσια έσοδα στους έμμεσους υψηλούς φόρους, που πλήττουν τους πολλούς και αδύναμους  και  είναι απρόθυμη στην επιβολή άμεσων φόρων στους έχοντες  και κατέχοντες στους ισχυρούς και δυνατούς.

Η φιλοσοφία του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη στα θέματα της φορολογίας, είναι υπέρ της μείωσης της άμεσης φορολογίας στους έχοντες και κατέχοντες, όπως  των κερδών, των μερισμάτων, των εργοδοτικών εισφορών, με την υποτιθέμενη δικαιολογία ότι έτσι θα αυξηθούν οι επενδύσεις και θα μειωθεί η ανεργία, αλλά, όχι υπέρ της μείωσης της έμμεσης φορολογίας, η οποία στην ουσία πλήττει βίαια τα μεσαία στρώματα, τους αδύναμους και ευάλωτους και  αποτελεί τη σημαντικότερη πηγή δημοσίων εσόδων το τελευταίο διάστημα από την οποία χρηματοδοτούνται οι διάφορες οριζόντιες επιχορηγήσεις και επιδόματα.

Η χώρα μας αφενός  στη φορολογία των κερδών έχει τον τέταρτο χαμηλότερο συντελεστή και στα μερίσματα τον δεύτερο στον ΟΑΣΑ και αφετέρου έχει  από τους μεγαλύτερους συντελεστές έμμεσων προς άμεσους φόρους.

Μια ματιά στις χώρες του ΟΟΣΑ σχετικά με τα επίπεδα του μη μισθολογικού κόστους ή της φορολογίας κερδών και μερισμάτων, δείχνει ότι οι υψηλότερες επιβαρύνσεις αφορούν χώρες, που έχουν ισχυρότερες οικονομίες και αγορές εργασίας, υψηλότερα επίπεδα απασχόλησης και ποιότητας της εργασίας, όπως οι Σκανδιναβικές χώρες, η Γερμανία, το Βέλγιο η Αυστρία, η Γαλλία. Το κύριο, χαρακτηριστικό των χωρών αυτών είναι τα πολύ χαμηλά επίπεδα παραοικονομίας, φοροδιαφυγής και μαύρης εργασίας γιατί έχουν  κατακτήσει τη λειτουργία των θεσμών, ποιότητα διακυβέρνησης, εμπιστοσύνης στο κράτος, στη δημόσια διοίκηση, στη δικαιοσύνη,  χαμηλότερα επίπεδα διαφθοράς. Γι’ αυτό οι χώρες αυτές μπορούν να στηρίζουν πολύ δυναμικότερες και εξωστρεφείς οικονομίες με υψηλότερους συντελεστές φορολογίας κερδών, μερισμάτων και μη μισθολογικού κόστους και χαμηλότερη εξάρτηση των δημοσίων εσόδων από τους έμμεσους φόρους.

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη υπερφορολογεί  τη μισθωτή εργασία και τις ασφαλιστικές εισφορές και όταν κάνει φοροαπαλλαγές τις κάνει οριζόντια σε κέρδη και κεφάλαιο, με αποτέλεσμα τα κύρια φορολογικά βάρη να τα σηκώνουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι καταναλωτές μέσω των έμμεσων φόρων.

Αυτή είναι η διακριτή διαφορά μεταξύ της οικονομικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας  με αυτή που πρεσβεύει το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, είναι  η πιο χαρακτηριστική περίπτωση της βαθιάς ταξικής αντίληψης και πολιτικής.

Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής υποστηρίζει όχι μόνο την αύξηση της φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα και τα μερίσματα, αλλά συγχρόνως και τη δραστική μείωση των φόρων της μισθωτής εργασίας και έχει προτείνει από το 2014 μια πραγματικά προοδευτική φορολογική μεταρρύθμιση. Την ενιαία δίκαιη και αναλογική κλίμακα φορολογίας όλων των εισοδημάτων, ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσης.

Από όλα αυτά τεκμαίρεται με απόλυτη σαφήνεια που βρίσκεται η διαφορά μιας προοδευτικής σοσιαλδημοκρατικής οικονομικής πολιτικής  από μια συντηρητική.  Προοδευτική πολιτική είναι αυτή που χωρίς να λαϊκίζει και να υπόσχεται τα πάντα, είναι στοχευμένη και αποτελεσματική, έχει κύριο κριτήριο την κοινωνική και αναπτυξιακή ανταποδοτικότητα των πόρων που διατίθενται και την ακριβοδίκαιη αναλογική κατανομή των βαρών και κυρίως την ανθεκτικότητα της οικονομίας και που  επιβάλλεται μέσα στην κρίση να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο και να αναπροσανατολίσει αναπτυξιακά τους διαθέσιμους πόρους για να το πετύχει.

Η προοδευτική, σοσιαλδημοκρατική πολιτική, είναι οραματική, μεταρρυθμιστική, σχεδιάζει, προγραμματίζει, διαβουλεύεται, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, αλλάζει δομές και καινοτομεί με νέες πρακτικές.


NEWSLETTER