Ετσι κι αλλιώς η μεσσηνιακή πρωτεύουσα είναι αναμφισβήτητα η οικονομική πρωτεύουσα της Περιφέρειας, αφού τόσο η Τρίπολη όσο και η Κόρινθος, που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μεγάλα αστικά κέντρα, αναζητούν ακόμα το ρόλο τους στη μεταβιομηχανική οικονομία. Στην Αργολίδα ο “εμφύλιος” μεταξύ Αργους και Ναυπλίου αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη ενός αστικού κέντρου, ενώ τα πολλά ημιαστικά κέντρα εμποδίζουν και την πλήρη αστικοποίηση της Λακωνίας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο χαρακτηρισμός της Καλαμάτας ως “μηχανής” της περιφερειακής αμαξοστοιχίας είναι αναμφισβήτητος και μόνο η… Πάτρα μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο της οικονομικής πρωτεύουσας της γεωγραφικής ενότητας της Πελοποννήσου.
Ανοίγοντας παρένθεση οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι ακόμα και σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό του περιφερειακού ΑΕΠ παράγεται από τη ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη και από τη Μotor Οil στην Κορινθία. Στην πραγματικότητα όμως το εισόδημα από τη Μotor Οil διαχέεται στην Αττική και αμφιβάλλω αν τα διευθυντικά της στελέχη γνωρίζουν τις πολιτιστικές ανάγκες της Πελοποννήσου για να προχωρήσουν σε χορηγίες. Στη Μεγαλόπολη οι λιγνιτικές μονάδες πνέουν τα λοίσθια και για αυτό κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον της επιχείρησης. Αντιθέτως είναι κάτι παραπάνω από ορατό ότι ο αυτοκινητόδρομος Α7 ενέταξε τη Μεγαλόπολη στον περιαστικό ιστό της Καλαμάτας. Η τελευταία εξέλιξη αν και θεωρητικά θα έπρεπε να είναι προβλέψιμη, απέδειξε ακόμα και στους πιο φανατικούς τοπικιστές ότι τα σύνορα είναι… προσωρινά.
Με αυτούς τους φανατικούς τοπικιστές θα πρέπει να συγκρουστεί ο νέος “μηχανοδηγός” της Καλαμάτας, προκειμένου να περάσει η Μεσσηνία και η Πελοπόννησος από την εποχή της ντιζελομηχανής στην… ηλεκτροκίνηση. Για να αλλάξει “μηχανή” όμως η Καλαμάτα θα πρέπει η νέα δημοτική αρχή να συνειδητοποιήσει ότι η συρρίκνωση του πρωτογενούς και του δευτερογενούς τομέα της οικονομίας δεν οφείλεται σε κανένα σατανικό σχέδιο (όπως διαδίδουν οι ανόητοι φανατικοί) αλλά στην εξελικτική πορεία της παραγωγικής διαδικασίας. Από το χρεοκοπημένο Ντιτρόιτ ως το Χονγκ Κονγκ και από την Αγία Πετρούπολη ως το Σαντιάγο ο τριτογενής τομέας παίρνει τα ψηφιακά ηνία της οικονομίας και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.
Σε αυτή τη “νέα οικονομία” η αναβάθμιση του αεροδρομίου “Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος” έπρεπε να είχε γίνει… χθες. Αν δεν γίνει όμως αύριο, μεθαύριο ίσως να είναι πολύ αργά. Με απλά λόγια: Η Καλαμάτα και η Πελοπόννησος θα “ανέβουν κατηγορία” μέσα στην τρέχουσα τετραετία μόνο αν το αεροδρόμιο αναβαθμιστεί και αναδειχθεί σε πραγματική πύλη όχι μόνο της Περιφέρειας αλλά ολόκληρης της Πελοποννήσου. Οποιος νομίζει ότι η αναβάθμισή του είναι εύκολη υπόθεση, απλώς υποτιμά τη δύναμη των φανατικών που είναι έτοιμοι να διαδηλώσουν επειδή έκλεισε το στρατόπεδο, αλλά δεν τους καίγεται καρφί που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν 8 πτήσεις ταυτόχρονα στο “Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος”. Από εκεί και πέρα αν ο νέος μηχανοδηγός της Καλαμάτας πιστέψει κιόλας ότι είναι εφικτή η σιδηροδρομική σύνδεση του αεροδρομίου με την Αρχαία Ολυμπία θα ξανασυζητήσουμε πολύ σοβαρά τόσο για την προσωρινότητα των… συνόρων όσο και για τη δυνατότητα επέκτασης των περιαστικών ορίων της μεσσηνιακής πρωτεύουσας ως τις όχθες του Αλφειού. Πράγματα γνωστά άλλωστε από την εποχή του… Νέστορα.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
